Diep in Limburg en dan linksaf, zes minuten de grens over. Diesel kost je €1,50. Het ruikt er naar een restje winter, open haard. Maar ook naar lente. Niemandsland. De lucht is vol en zoet. De wind draagt geluiden naar me toe. Een technobeat, vergezeld van pubers. (Want wat moet je hier anders.) Kinderstemmen. Bekende klanken, een gitaar. Vogels die hun stem opwarmen. Een snelweg. En ruisend blad.
Ik zie bloesem aan de bomen. Niet lang meer tot de eerste lentesneeuw.
Ik vind het wonderlijk. Elk jaar opnieuw. Na weer een winter in een wereld vol hartzeer en verlies, blijft de lente komen. Onvermurwbaar. Tere Sneeuwklokjes. Dappere krokussen. En dan de narcissen, zoekend naar hun spiegelbeeld in de dichtstbijzijnde sloot. Wat een troost. Dat alles gewoon door kan gaan. Dat er zoveel schoonheid is. Dat het gewoon weer licht wordt. Dat ik tot in mijn tenen dankbaarheid kan voelen. Dat, in een wereld waarin er soms zo weinig lijkt te kloppen, mijn hart dat wel doet, wagenwijd. Dat de natuur ons - ondanks alles - blijft (ver)dragen. Dat alles liefde is.
Ik zie een narcis. Eigenwijs zijn giechel naar de zon gericht. Blik omhoog. Het is lente.
Het is lente! Het is leven. Het is vandaag het mooiste wat er is. ❤️ (geschreven op een mooie
lentedag in maart 2023)
Comments